Գեղամ Սարյան

Ձյո՛ւն, փափո՛ւկ ձյուն, սպիտա՛կ ձյուն,

Զգո՛ւյշ իջի՛ր աշխարհին,

Ծաղիկները մտել են քուն,

Հողն է նրանց անկողին:

 

Հանդա՜րտ, կամա՜ց իջի՛ր այնպես՝

Ծաղիկները չարթնանան,

Ծածկի՛ր նրանց քնքուշ ու հեզ,

Զգո՜ւյշ, զգո՜ւյշ անսահման:

 

Ձյո՛ւն, փափո՛ւկ ձյուն, սպիտա՛կ ձյուն,

Հանգի՜ստ, խաղա՛ղ իջի՛ր վար,

Ծաղիկները մտել են քուն,

Ծաղիկները ցրտահար:

1.This is a white cat. It is under the table.
2.This is a black pen It is on the book.
3.These are rad shoes. They are at the bed.
4.These are green and yellow pencils. They are in the bag.
5.These are blue shirts. They are on the chair.

1.
-Are they in the bag?
-Yes, they are.
2.
-Is it on the table?
-Yes, it is.
3.
-Is she at the desk?
-Yes, she is.
4.
-Are they under the bed?
-Yes, they are.

1.This is a white cat. It is under the table.
2.This is a black pen It is on the book.
3.These are rad shoes. They are at the bed.
4.These are green and yellow pencils. They are in the bag.
5.These are blue shirts. They are on the chair.

 

1.Չաթոռ, որ մադը ուզենա նստել, չաթոռը կգնա այն կողմ:
2.Չթուխթ, որ մարդը ուզենա նկարի, նրա վրա ամեն ինչ նկարվի:
3.Չուտելիքը նրա համար է, որ նա մենակ ուտելիքները բերի:
4.Չվերարկու, որ մարդիկ ուզենան վերարկու հագնել, վերարկուն արդեն վրան կլինի:
5.Չգլխարկ, որ մարդիկ ուզենան գլխարկ հագնել, գլխարկն արդեն գլուխներին լինի:
Չգրիչ, որ գրի մարդկանց փոխարեն:

Այո՜, Ջովանինո Անբանը հայտնի ճանապարհորդ էր: Ճամփորդեց նա, ճամփորդեց և հայտնվեց մի զարմանալի երկրում: Ինչն էր զարմանալի՞: Այստեղ բոլոր բառերը սկսվում էին «Չ»-ով:

Continue reading “մայրենի” →